It's Africa

Oei, oei, oei!! Ik zie dat het alweer bijna een maand geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven. En nu alweer 2 maanden hier in Zuid - Afrika. Zo was ik begonnen vorige week om een begin te maken aan mijn blog. Helaas heb ik hem niet af kunnen maken omdat we daarna een echte Afrika tijd doorleefd hebben. Eerst lag vrijdag het internet eruit. En vanaf zaterdagavond schoot opeens het stroom eraf. Van heel het huis hier en ook van de buren. Dus helaas was hier niets aan te doen dan alleen maar afwachten wanneer wij weer stroom zouden krijgen. Nu in de winter word er meer stroom gebruikt en dan kan je weleens afgesloten worden van het stroom zodat je dan in partjes stroom krijgt. Daar zaten we dan op zaterdagavond geheel in het donker en zonder internet. Echt Afrika. Snel maar kaarsjes opgezocht en zo licht creëren en het gezellig maken deze avond. Want skype ging helaas ook niet door ’s avonds. De volgende morgen hadden we helaas nog geen stroom en ik moest koken. Dit vergt zonder stroom ook even wat aandacht want meestal wordt er water gekookt in de waterkoker voor de rijst maar nu moest het water in een grote pan aan de kook gebracht worden. Dus dit maar eerst opgezet. En ja hoor, na een uur ging het eindelijk borrelen.
En dan moet je echt roeien met de riemen die je hebt hier in het kindertehuis. Geen licht in huis ’s avonds maar dikke duisternis op de gangen en geen hand voor ogen zien. Niet douche voor de kinderen en dan maar de grootste pannen vullen met water en laten koken zodat ze in bad kunnen. Wel allemaal in hetzelfde water welteverstaan. Geen wasmachines die hun werk kunnen doen. Koelkast en vriezer die hun werk niet meer doen.
En voor ons helaas geen opgeklopte warme melk bij de koffie maar gelukkig hadden we nog slagroom!! Maar van tevoren eerst natuurlijk water koken voor de koffie en thee. Zo probeerde we er toch nog wat van te maken. ’s Middags kwam de buurman en gelukkig kreeg hij de stroom toen aan de praat, maar van korte duur. Al heel snel schoot het er weer af. Na nog een aantal pogingen werd het opgegeven. Weer een avond bij kaarslicht doorbrengen.
De volgende ochtend werd het probleem gevonden. Een stopcontact bij ons boven gaf waarschijnlijk steeds kortsluiting waardoor alles eruit vloog. Na deze niet meer gebruikt te hebben bleef het stroom erop. Alleen nog steeds geen internet (wifi welteverstaan). Vele in de omgeving hadden geen internet dus waarschijnlijk was er een paal kapot en dan moet je maar wachten wanneer dat weer gemaakt is. Dus helaas voor ons even niet whats appen, facebooken of blogs plaatsen.

Maar verder gaat alles hier z’n gangetje. We hebben ondertussen afscheid genomen van de laatste vrijwilligster van het vorige team. Deze goodbye party’s zijn toch altijd gezellig maar toch met een randje want er moet voor ons maar ook vooral voor de kinderen weer afscheid genomen worden van een vrijwilligster die hier 6 maanden heeft mogen werken en waar de kinderen soms gehecht aan zijn geraakt en dan vloeien er weleens tranen bij het afscheid. Wel is het heel leuk om te zien dat de kinderen samen met de huismoeder een heel leuk toneelstukje hebben bedacht en dit dan ook op hebben gevoerd. Echt heel leuk. De kinderen waren helemaal verkleed en soms opgemaakt op de meest geweldigste manieren. En wat de kinderen wel het leukst vinden natuurlijk aan een goodbye party is het lekkers wat ze krijgen. Er werden heerlijke appelflappen gebakken die met smaak opgegeten werden. Hier kende ze dat niet. Zodat zelf huismoeders het recept vraagde en het thuis gingen bakken.
Waar er voor even voor het laatste een afscheid is geweest is er ook voor het laatst een welkom geweest. Ons laatste teamlid is ook hier gearriveerd zodat we nu echt samen als team hier ons werk kunnen verrichten.
Ik wil iedereen bedanken die mij steunt of hebben gesteund via sponsoring of ook met kaarten die nu af en toe binnen druppelen. Het is elke keer weer spannend om te kijken bij het postkantoor of er post is aangekomen voor jezelf.
Het is alsof ik niet anders gewend ben dan om hier te werken en te leven. Natuurlijk zijn er dingen die ik wel een heel klein beetje mis. Wat ik in Nederland gewend was om te doen en hier absoluut niet kan doen. Zoals even een rondje fietsen of even bij een vriendin of familie langsgaan en bijkletsen, om het hoekje kijken op mijn werk om te kijken of ze me echt missen zoals ze allemaal beweren. Of heel even genieten van het mooie weer. Wat ik vaak genoeg voorbij zie komen via de sociale media. Want ja soms heel soms ben ik wel een heel klein beetje jaloers en heb ik een heel klein beetje spijt om rond deze tijd hier in Afrika te zitten. In de winter en jawel ZONDER verwarming. Want de winter is toch echt aangebroken. Veel regen en kou. En als het eenmaal regent dan kan het ook flink regenen en heel de dag. Soms denk ik weleens nog erger dan in Nederland. Natuurlijk kan het in Nederland kouder zijn maar dan kan je lekker dicht bij de verwarming kruipen binnen. Wij proberen ons warm te houden met lagen kleding aan en dekentjes over de knietjes. Of gewoon ’s avonds om 21.00 uur even sporten en push ups doen en planken met z’n alle.
Nu genoeg geklaagd en negatief gedaan want natuurlijk geniet ek baaie!!! ’s Ochtends van het schoolrijden als je kusjes krijgt van de kinderen bij het verlaten van de auto, de drukkies die je onderweg krijgt als je iemand tegen komt op de gang. Het ’s ochtends, om 9.00 uur, uitgelaten roepen: ‘Auntie’ van de baby’s als je ze op komt halen. Het lekker kroelen bij de movienight (dit is een film kijken 1x per week een uur lang). Na regenachtig weer over de weg naar Goeie Hoop rijden met grote kuilen erin en de kinderen willen dat je er maar al te graag overheen rijd en er niet omheen. Of het elke keer weer horen van mijn nieuwe bijnaam: Auntie Smiley!! Deze kan ook weer op mijn lijstje geschreven worden van al mijn bijnamen.

Natuurlijk word er ook heel hard gewerkt door mij. Elke dag via het rooster maar ook dingen die er tussendoor komen. Zoals iets knutselen voor de huismoeders op Moederdag, het runnen van ons huishouden hierboven, het opruimen van geschonken kleding of speelgoed of ons voorbereiden op de winter. We hebben heel hard gewerkt om de schuur die achter op het terrein staat helemaal op te ruimen, dingen uitzoeken en schoonmaken. Zodat de kinderen met de vakantie bij slecht weer hier kunnen spelen. We gaan hier kleine speelhoekjes in maken voor elke leeftijd wat. Lekker tafeltennissen, chillen op luie banken, knutselen aan de tafel of lekker spelen met speelgoed.
Zo wisselen leuke dingen en minder leuke dingen elkaar af. Helaas gaat het met de registratie nog niet echt vooruit dus komen er helaas geen nieuwe kinderen bij totdat dit rond is. Terwijl de nood erg hoog is.
Ook komen er weleens ouders hun kinderen bezoeken. Wij ontvangen dan de ouders en kijken we wie het is en of ze binnen mogen komen. Soms, en dat is echt niet leuk, mag je een ouder niet binnen laten i.v.m. voorgeschiedenis of omdat er geen verbetering is of er niets aan doen zoals het met de Social Worker afgesproken is. En dan moet je helaas een moeder voor het hek laten staan en mag je ze niet binnen laten. Als de ouders wel het kind of de kinderen mogen zien dan ontvang je ze en moet je er wel bij zitten. Zo kwam er op een zondagmiddag een echtpaar hun 2 kinderen bezoeken. Ik ging er samen met een medevrijwilligster bij zitten ook omdat het mijn eerste keer was maar ook i.v.m. de voorgeschiedenis. Eigenlijk kan ik niet echt onder woorden brengen wat ik voelde bij het zien van dit tafereeltje. De kinderen werden verwend met snoep, chips en drinken en aten dit gelijk op. Terwijl moeder druk aan het praten was tegen de kinderen. Ze zei dat ze elke maand kwam, dat ze dat dan ook weer nodig had om snoep voor de kinderen te kopen. De oudste heeft alleen maar aandacht voor het eten en weet niet hoe snel hij weer weg moet zijn en de jongste reageert niet echt op zijn moeder. De moeder is heel erg blij en dankbaar naar ons toe dat wij zo goed voor haar kinderen zorgen. De ouders blijven een klein uurtje en gaan dan weer lopend weg.

Ondanks al het werken hier genieten we ook van de omgeving en hebben we 1x per week een dagje vrij en gaan we met z’n drieën of vieren ertussenuit. Zo doen we elke keer weer verschillende uitstapjes.
We hebben robbeneiland bezocht. De gevangenis bezocht waar Nelson Mandela vast gezeten heeft en een bustour over het kleine eilandje en gehoord over zijn geschiedenis. Toch even om stil van te worden als je ook bij de begraafplaats staat waar vele leprapatiënten begraven liggen en hier ook naartoe verbannen werden.
Een erg mooi bergtocht door de bergen gemaakt naar het bekende Franse hugenoten dorpje Franschhoek. Helaas was het die dag bewolkt en konden we niet echt ver kijken boven. Maar ook dat heeft zijn mooie kanten. We reden op een gegeven moment door de wolken wat wel een apart gevoel was om zo hoog te rijden maar ook opletten geblazen. Maar het dorpje was erg leuk. Hele leuke winkeltjes en een restaurantje waar je heerlijk kon lunchen.
Een dag wandelen in natuurgebied Helderberg. Hele mooie natuur: velden met planten die je in Nederland niet zou zien en ook de hoogte in lopen. Heerlijk en mooi om zo van de Schepping te genieten en te beseffen hoe bijzonder alles is.
Soms is het ook niet zulk heel mooi weer op onze vrije dag en om er dan toch even uit te zijn proberen we wel weg te gaan. Zo zijn we naar het Aquarium geweest in Kaapstad. Hier zie je de vissen en de grote beesten in de zeeën van Afrika. Geweldig om dat te zien van de kleine vissen en de grote vissen, in allerlei soorten en maten. Of als er toch een heel klein zonnetje toch schijnt ’s ochtends dan beslissen om even te relaxen op het strand. Kom je eraan wil je een leuke fotoshoot maken gaat het opeens plenzen van de regen en word het een picknick in de auto.

Zo nu maar er een eind aan breien. Ik hoop dat jullie er weer van genoten hebben en weer op de hoogte zijn van mijn leven hier in Zuid – Afrika. Tot horens maar weer!!
Liefs Anja
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordons Bay 7151
South Africa